|
Yosef Kardiak iz zibetsik yor alt. Mit tsvey yor tsurik, hot er gehat an ernstn hartsshlak. Plutsem, klogt er zikh : |
|
יוסף קאַרדיאַק איז זיבעציק יאָר אַלט. מיט צװײ יאָר צוריק, האָט ער געהאַט אַן ערנסטן האַרצשלאַק. פּלוצעם, קלאָגט ער זיך : |
|
– Oy gevald ! Se klemt mir in brust… |
|
– אױ גװאַלד ! סע קלעמט מיר אין ברוסט... |
|
Dos vayb khapt dem telefon : |
|
דאָס װײַב כאַפּט דעם טעלעפֿאָן : |
|
– Dokter, ikh bet aykh, kumt bald aher ! Mayn man… |
|
– דאָקטער, איך בעט אײַך, קומט באַלד אַ-הער ! מײַן מאַן... |
|
A vayle shpeter, kumt arayn der dokter. Er zet vi Yosef ligt blas, farshvitst, mit bloye lipn un a kalter noz. Un er gefint nisht dem puls. |
|
אַ װײַלע שפּעטער, קומט אַרײַן דער דאָקטער. ער זעט װי יוסף ליגט בלאַס, פֿאַרשװיצט, מיט בלױע ליפּן און אַ קאַל-טער נאָז. און ער געפֿינט נישט דעם פּולס. |
|
– Froy Kardiak, ir muzt hobn mut… Ikh hob aykh shoyn gezogt, mit tsvey yor tsurik, az alts ken geshen… Layder… Ikh ken shoyn gornisht ton, nor onshraybn dem ptire-akt ! |
|
– פֿרױ קאַרדיאַק, איר מוזט האָבן מוט... איך האָב אײַך שוין געזאָגט, מיט צװײ יאָר צוריק, אַז אַלץ קען געשען... לײַדער... איך קען שױן גאָרנישט טאָן, נאָר אָנשרײַבן דעם פּטירע-אַקט ! |
|
Vos far a toes ! Yosef git a geshrey : |
|
װאָס פֿאַר אַ טעות ! יוסף גיט אַ געשרײ : |
|
– Ikh leb nokh, ikh bin nisht geshtorbn ! |
|
– איך לעב נאָך, איך בין נישט געשטאָרבן ! |
|
Entfert op dos vayb : |
|
ענטפֿערט אָפּ דאָס װײַב : |
|
– Sha Yosef, shvayg ! Der dokter veyst beser far dir ! |
|
– שאַ יוסף, שװײַג ! דער דאָקטער װײסט בעסער פֿאַר דיר ! |
Joseph Kardiak a 70 ans. Il y a deux ans, il a eu un infarctus du myocarde très sévère. Soudain, il se plaint :
– Oy, au secours, ça me serre dans la poitrine…
Sa femme se rue sur le téléphone :
– Docteur, je vous en prie, venez tout de suite ! Mon mari…
Peu après, le docteur arrive. Il voit son patient allongé sur le canapé, pâle, en sueur, les lèvres sont bleues, le nez est froid. Et il ne perçoit pas le pouls.
– Madame Kardiak, il faut être courageuse… Je vous avais bien dit, il y a deux ans, que tout peut arriver… Hélas…Je ne peux rien faire de plus que le certificat de décès !
Grossière erreur ! Joseph se met à crier :
– Mais je suis encore en vie, je ne suis pas mort !
Et sa femme rétorque :
– Sha* Joseph, tais-toi ! Le docteur, il sait mieux que toi !
(*) chut, silence
Vits tiré du recueil de vitsn qui vient de paraître : "Humour Yiddish", de David et Jacqueline Kurc.
